Anne-Marie Krap, tekstschrijver en adviseur

KLANTREACTIE

"Anne-Marie beheerst de allerbelangrijkste basis van de tekst-schrijver: ze luistert, pikt signalen snel op, staat open voor opbouwende kritiek en adviezen en heeft een kritische instelling. Een vrouw met kwaliteit!"

FRANCINE VAN DEN BERG, text writing trainer

KLANTREACTIE

Het is net of ik mijzelf hoor praten. Precies de toon die bij mij past. Eerlijk, ik word hier warm van.

MIJN BUITENPLAATS MAKELAARDIJ

Beke Hendriksma

KLANTREACTIE

"Anne-Marie schreef
de teksten voor mijn website. Zij verstaat
de bijzondere kunst om de woorden te vinden voor  wat er al zo lang op het puntje van mijn tong lag."

OPVALLEND JEZELF

Diny van den Bout

KLANTREACTIE

"Anne-Marie durft kritisch door te vragen en vertaalt de antwoorden in treffende teksten."

DE WINTER
ORGANISATIEADVIES
FAIRBRAND

Klaas de Winter


 

KLANTREACTIE

"Ik heb Anne-Marie leren kennen als een enthousiaste, kundige en creatieve commu-nicatieadviseur. Ze denkt mee en komt afspraken goed na,
wat ik een prettige eigenschap vind."

SYNTENS INNOVATIECENTRUM

Marcèle van Kerkvoorde

KLANTREACTIE

"Anne-Marie weet in heldere, gewone dagelijkse spreek-
taal in al onze commu-nicatie steeds uiteen te zetten wat de essentie van de boodschap is. Telkens weer een voorrecht en een genoegen om dat te ervaren."

MHIVN FOUNDATION

Peter de Vries, voorzitter

KLANTREACTIE

"Ik heb Anne-Marie  leren kennen als een zeer veelzijdig schrijver, die droge beleidskost om kan zetten in lekker leesbare, interessante artikelen. Ook is ze, door haar oprechte interesse in mensen, zeer goed in staat om mooie human interest verhalen te schrijven. Daarnaast is ze zeer zorgvuldig, punctueel en betrouwbaar. En niet onbelangrijk: naast een professionele en kun-dige freelancer is ze ook een ontzettend sympathiek persoon!"

HANZEHOGESCHOOL GRONINGEN

Chris Wind

KLANTREACTIE

"Wij worden ontzettend blij van Anne-Marie, niet alleen omdat ze een plezierige samen-werkingspartner is, maar ook omdat zij de pen lekker scherp kan hanteren!"

DE ERKENDE TOEZICHTHOUDER,

Caroline Wijntjes

  • slide 6
  • slide 1
  • slide 3
  • slide 3
  • slide 4
  • slide 5
  • slide 7
  • slide 8
false
10
10
fade
8
1

BOBBLUM

Fris windje en tropische hitte


Zaterdag kwam er een eind aan het eerste treintraject van Moskou naar Irkutsk. Vier dagen en nachten in de trein. Van te voren was ik erg benieuwd naar alles en ook hoe die vier dagen 'niks' zouden bevallen. Nou, ik kan jullie melden: helemaal prima! Het klinkt misschien raar, maar het is heel snel gegaan. Ik heb niet eens één boek uitgelezen.

Wat doe je dan de hele dag? Heel weinig dus. Naar buiten kijken. Vanuit je eigen coupé of vanuit de gang. Je haalt eens wat water voor thee. En nog eens. En voor soep. En voor koffie.  Je eet wat. Je spoelt je spul weer schoon. Je kijkt nog eens op de dienstregeling wat de volgende stop is en hoe lang die duurt. Je gaat er uit als het een kwartier of langer is. Je koopt er een ijsje. Of kruisbessen. Of morellen. Of appels. Of kleine komkommers. Wat ze maar aanbieden. Je kletst wat met andere Nederlanders op het perron (of gaat ze uit de weg). En je zorgt dat je weer op tijd in de trein bent. Ook je provodnitsa houdt dat in de gaten.


Je vraagt je af of je een schoon shirtje aan zult trekken. En besluit van niet. Wat maakt het uit. Gewoon nog wat extra deo. Nog maar even wat foto's maken dan. Wat nog niet meevalt. Want je ziet niks aankomen. Je ziet wat je ziet en moet snel reageren. Ah, net dat leuke huisje gemist. Oké, wachten op het volgende. Of al die dode berken. Dat prachtige bloemenweitje. Enzovoort haha. Opeens valt op dat onze provodnitsa verschillende outfits heeft, al naar gelang haar bezigheden. Een wit bloesje wanneer de nieuwe passagiers instappen. Een rood bloesje wanneer ze het beddengoed uitdeelt en andere officiële dingen doet. En een blauw schort wanneer ze de gang dweilt, de kleedjes in de coupés stofzuigt (ja echt), de ramen lapt, een doekje over de rugleuningen haalt en schort + blauwe handschoenen wanneer ze de wc schoonmaakt. Enfin, meer gebeurt er niet. Oh ja, een spelletje nog af en toe. En een praatje met Elisabeth uit België of de Nederlandse tweeling die ook alledrie een grote reis maken.


Vanuit de trein gaan we naar Listvyanka aan het Baikalmeer. Een enorm meer. 600 km lang, 60 km breed en ruim 1600 meter diep. Het water is zo helder dat je 40 meter de diepte in kunt kijken. Er komen 360 rivieren in uit en er ontspringt er eentje. Listvyanka is een toeristisch plaatsje. De weg loopt houdt daar overigens op. Dus al het verkeer dat er heengaat, moet aan het eind weer omkeren. Parkeerplaatsen zijn er nauwelijks en het gevolg is één lange file die de hele dag duurt. Wat doe je in Listvyanka? Omul eten. Dat is de vis die daar wordt gevangen en vervolgens gerookt. Wij hebben dat natuurlijk ook gedaan. Het was lekker, maar superenthousiast werden we er ook weer niet van. Grappig is dat er in de hotels een boete staat op het bewaren of zelfs eten van omul op je hotelkamer. Wij snappen waarom. We moesten minstens vijf keer onze handen wassen voordat we ze niet meer roken! 

 


Reageren & delen

E-mail