De man die bij zijn eigen raam wilde staan

Al snel na het instappen in Moskou merk je dat er veel ervaren langeafstandtreinreizigers zijn. Hennie hoort daar natuurlijk ook bij, maar ook weer niet helemaal, want de echte diehards zijn toch de Russen zelf. Die halen heet water voor thee, koffie of noodlesoep zodra ze zich geïnstalleerd hebben. En dat is snel. Want zij zetten hun tas meteen op de plek die daarvoor bedoeld is, namelijk onder de banken. En ze hoeven daar de hele verdere reis niet of bij hoge uitzondering meer bij. Ze hebben namelijk alle spullen die ze onderweg nodig hebben, bij de hand. Én ze benutten alle haakjes, netjes, stangetjes en klemmetjes voor die spullen. Toeristen doen dat niet. Die zijn namelijk veel langer onderweg dan die dagen in de trein en hebben dus (meestal) veel meer bij zich. Minstens een grote tas, rugzak of eventueel koffer. Plus een dagrugzak. Plus de boodschappen die ze op de eerste treindag kochten om gedurende de reis op te eten. Wij dus ook. 

Toen we de grote tas op de daarvoor bestemde plek zetten, realiseerden we ons al dat we daar van alles uit moesten halen om het onszelf gemakkelijk te maken. Maar ..... het was ruim dertig graden. Dus stelden we het even uit. Ondertussen bracht onze provodnitsa het beddengoed. Wederom na uitvoerig bestuderen van de tickets. Wat ze vlak daarvoor ook al minutieus had gedaan, maar ditmaal maakte ze er ook een scheurtje in en haalde er een doorslag af. Met dat beddengoed erbij werd het nog voller in de coupé. Want op de bedbanken (in ons geval vier), lag opgerold al een soort matrasje met dito kussen. De Russen gingen meteen in de weer met het opmaken van de bedden, ook onze coupégenoten, terwijl wij eerst even lekker wilden zitten en uit het raam kijken. Op weg naar de samovar voor heet water voor een kopje thee, zagen we dus allemaal netjes ingerichte en geordende coupés. 

Voordat we die beker en dat theezakje hadden bemachtigd, moesten we ons dus eerst even stevig met de logistiek bezighouden. Dat betekende dus de bank ontruimen, op de knieën en graaien maar (bij 30 graden plus en geen airco). Naar toiletspul, eetgerei, eten, eventueel kleren en andere handige dingetjes zoals spelletjes en opladers. Alles zit natuurlijk onderin of is  niet te vinden zonder de hele tas overhoop te halen (en dat wil je niet). Bovendien moeten de coupégenoten even het veld ruimen, want anders is er sowieso geen ruimte voor dat gezoek. Overigens moeten die verzamelde spullen ook weer ergens in, maar dat is een ander verhaal. 

Door de dag heen lopen mensen van en naar de samovar, van en naar de wc, liggen op hun bed of staan voor het raam. Hun eigen raam welteverstaan. Want er kunnen per coupé tenslotte maar twee mensen écht bij het raam zitten. Het bijbehorende raam in de gang hoort dus ook bij jouw coupé. Tenzij je in de rij staat te wachten voor de wc, dan mag je even bij een ander raam. Maar niet te lang hoor!